Enkomputiligis Don HARLOW |
Jen super la akvo lazura De l' larĝa, pollanda river' Betula kreskadas velura Sub ĝi la herbaĵo. Lazura Supre ĉiel'. En akvo senĉese kuranta Reflektas sin sole betul', Rebril' ĝia ĉiam konstanta: Malgaja, izola, ploranta Kiel migrul'. Kaj akvo parolon alportas En landon, de ĝia alir', Al akvo betulo do vortas Pri ĝia malĝojo, ke mortas Ĝi en sopir'. Mi iam revante pri ĝojo, Ha, kiu forkuris de mi, Alvenis betulon, ĉe l' vojo Starantan izole. Malĝojo Iris kun mi. Kaj tie anim' plenda mia Ektrovis konsolon en ĝi: Alpremis betul' min ebria Pro ŝaŭmo de l' akvo blustria Ekploris mi. |