Enkomputiligis Don HARLOW |
I. |
---|
Muzikon aŭdas koro Kaj tremas kun fervoro Pro ĝia sankta ton', Pro ĝia forta son', Kaj rava melodio Enfalas per radio De la balzamodor' Al mia kor'. Muziko sonas, sonas, Pacigon ian donas, Pacigon al anim', Al plenda, ho, sen lim', Animo ravas, fluas En ravo, dume bruas La sono de l' esper' Kun forta ver'. Muziko kara mia, Muziko ĉarma, dia, Vi sonu plu por mi, Parolu vi al mi: Pri la plejsanktaj horoj, Pri la plej noblaj koroj Tremantaj; la sorĉant' Ja via kant'. Knabino mia kara Aŭskultu: kiam mara Aŭdiĝas forta bru', En la muzik' vi plu Atentu, kaj naturon Vi sentos, tiam muron Fortegan faros vi Por am', al mi. |
II. |
Aĥ, kiam vi ludis, mi sidis en ravo Aĥ, kiarn vi ludis, en mi batis kor', Aĥ, kiam vi ludis, la tuta enhavo De l' mia animo ĉe vi estis for, vin aŭdante. Aĥ, kiam vi ĉesis, leviĝis mi treme, Mi manojn etendis post via person', Aĥ, kiam vi ĉesis, kun koro enpreme Pri l' mond' mi forgesis, en kor' bruis son' forkurante. Kaj vi jam foriris, mi restis senmova, Sen penso, sen volo, sen ia dezir', Ĉar vi jam foriris... kaj min ĉionpova, Senlima kaj prema ekkaptis sopir' korŝirante. |
III. |
Violona son' aŭdiĝas en ĝardeno Ĝi fluas jen solena Per larĝa ton, Sur tero kuŝas mi, sub kap' kuseno El herba mol'. Sentplena Violona son' jen ĝi aŭdiĝas. Sonora bru' parolas kaj murmuras, Kaj foje jam pereas Aere for, Aŭ ĝi denove sonas kaj elkuras Per la kaskad', aŭ veas Per ĝem' de kor'. Mi enreviĝas. |
IV. |
Kiel kviete vi ludas, senteme, Kiel malpeze ton' ĉiu elfluas, Kiel ravige melodio bruas, Kiel belege Kaj ĉarme sen fin', Kiel aŭskultas mi kore, enpreme, Kiel nerv' ĉiu vibradas pasie, Kiel trem' kuras tra korpo radie, Kiel fortege ravigas vi min. Kant' via la sorĉfaranto, Kant' via dolĉa lulanto Estas por mi. Ludu, ne ĉesu, aŭskultos mi ĉiam, De l' via ludado mi revos plejĝoje, Aŭskultos mi tonojn, en kiuj milfoje Sonas kriado aŭ paco sen voĉ'. Kiel kviete ludadis vi iam, Kiel mi amis vin iam tutkore... Nun mi troviĝas de vi ie fore Kaj kun ĝemado vin fluas riproĉ', Pro mia vivo malgaja Kaj pro estonto senmaja Ho, jam por mi. |
V. |
Ekludu!... La kordoj eksonu solene, Kaj kanto ekfluu tra l' mond, senrevene, Ektremu la koro, Ektremu sentanta, Kaj forton de l' ploro La koron ŝiranta Per kanto vi sendu al mond' senrevene. Ekludu!... En mia la brusto mistero Kreskadas interne al ia altvero, Al luma glor' ia, Al ia regado, AI ĝuo, al dia De l' mond' komprenado. Per kanto klariĝos al mi tiu vero. Ekludu!... Dum mia plenzorga vivado En mi enkreskiĝis senlima sentado, Mi ĉies komprenis Doloron kaj ĝojon, Mi ĉiujn alprenis Sincere. La vojon Mi trovis por homoj per mia sentado. |