Enkomputiligis Don HARLOW |
Sur blua maro ŝipo naĝas Kun etendita velo... Kien rapidi ĝi kuraĝas? Sur blua maro ŝipo naĝas Al malproksima celo. Post si, ĝi larĝan sulkon slgnas Kaj naĝas kun maltimo, Ĉar ŝipo ĉion jam rezignas, Post si, ĝi largan sulkon signas, Por ĝi ne estas limo. Al land' ŝip' naĝas nekonata, Ĝin batas ond' sovaĝe, Per lerta mano kondukata, Al land' ŝip' naĝas nekonata Antaŭen kaj kuraĝe! Ekblovis forta vento, Nubigas jam ĉiel', Kaj maron ĉirkalŭpremas Subite la malhel'. L' ondegoj batas ŝipon, Rompiĝas blanka vel', Sed ŝipo naĝas ĝiam Al malproksima cel'. Kun bru' la ondoj ŝaŭmas, Kun tondra akompan', Moviĝas jam ventego Sur maro uragan'. Venteg' ĝin ne timigas, Nek forta uragan', Ĉar rekte ĝin kondukas La lerta, sperta man'... Vane l' ondegoj batas ŝipon, Vana ilia peno, Montriĝas jam haveno! Post longaj jaroj da naĝado, Post vana, longa la serĉado Ĝi fine venas celon. Trankvila nune estas maro, Sur voj' nenia staras baro, Do ĝi volviĝas velon. |