Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
L' Albatrosde Charles BAUDELAIREFranclingva originalo |
La albatrode Charles BAUDELAIREelfrancigis KALOCSAY Kálmán |
The Albatrossde Charles BAUDELAIREelfrancigis Roy CAMPBELL |
|
Souvent, pour s'amuser, les hommes d'équipage Prennent des albatros, vastes oiseaux des mers, Qui suivent, indolents compagnons de voyage, Le navire glissant sur les gouffres amers. A peine les ont-ils déposés sur les planches, Que ces rois de l'azur, maladroits et honteux, Laissent piteusement leurs grandes ailes blanches Comme des avirons trainer à côté d'eux. Ce voyageur ailé, comme il est gauche et veule! Lui, naguère si beau, qu'il est comique et laid! L'un agace son bec avec un brûle-gueule, L'autre mime, en boitant, l'infirme qui volait! Le Poète est semblable au prince des nuées Qui hante la tempête et se rit de l'archer; Exilé sur le sol au milieu des huées, Ses ailes de géant l'empêchent de marcher. |
Kelkfoje, por amuzo, ŝipanoj kapt-akiras Albatrojn, ĉi grandegajn ventbirdojn de la mar', Kiuj, indiferentaj vojaĝkunuloj, iras Post ŝip' glitanta super amara abismar'. Apenaŭ ili estas metitaj ŝipoplanke, Ĉi reĝoj de l' lazuro, mallerte kaj kun ĝen', Grandajn flugilojn blankajn jen trenas ambaŭflanke, Kiel remilojn pezajn, kun kompatinda pen'. Ĉi vojaĝant' flugila inerte nun hezitas. Ĵus nura bel', kaj nune: malbel' komika jam. Jen, iu ĝian bekon per kurba pip' incitas, Alia ĝin, fluginton, imitas dum la lam'. Similas la poeto al tiu princ' de l' nuboj, Kiu la ŝtormon ĝuas, kaj ridas je l' pafant', Kaj kiun, tere, sube, ĉe mokrideg' de buboj, Malhelpas iri ĝiaj flugiloj de gigant'. |
Sometimes for sport the men of loafing crews Snare the great albatrosses of the deep, The indolent companions of their cruise As through the bitter vastitudes they sweep. Scarce have they fished aboard these airy kings When helpless on such unaccustomed floors They piteously droop their huge white wings And trail them at their sides like drifting oars. How comical, how ugly, and how meek Appears this soarer of celestial snows! One, with his pipe, teases the golden beak, One, limping, mocks the cripple as he goes. The Poet, like this monarch of the clouds, Despising archers, rides the storm elate. But, stranded on the earth to jeering crowds, The great wings of the giant baulk his gait. |
Notojn verkis William AULD en la artikolo "La Internacia Lingvo kiel Belarta Tradukilo", en Memorlibro pri la Zamenhof-Jaro, Londono: UEA Centro de Esploro kaj Dokumentado, 1960, paĝoj 54-67.Formo: La F. aleksandrojn tradukas E. per aleksandroj, A. per kvinjamboj. Diferenco inter F. kaj E. aleksandroj estas ĉefe tio, ke la unua havas viran cezuron, la dua inan, konforme kun la ĝenerale ina formo de la vortaro. Tamen E. reproduktas la sinsekvon de inaj kaj viraj rimvortoj de F., kion A. ne faras. Ĝenerale, do, E. estas laŭforme pli proksima al la originalo.
Ĝenerala konkludo pri la poemo: La esperanta traduko estas forme kaj vorte pli proksima al la originalo kaj sukcesas reprodukti ties ideojn kaj bildojn, preskaŭ nenion propran aldonante. La angla traduko en du-tri lokoj iom grave ŝanĝas la sencon, aŭ aldonas konceptojn ne en la originalo, aŭ iun esprimon ellasas.
