Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
En la karavano estas varmege kiel en bakforno. La ŝvito fluas de sur mia korpo pigre kiel lafo. Mi fuĝas eksteren kaj sternas min sur blanka plasta kuŝbenko. Mi kuŝas kiel mortinto, sed delikata venteto, kiu tuŝas mian tute letargian korpon, supozigas min, ke mi tamen iam povos ekstari denove. Mi devas pensi pri Kinski en la filmo: "La kolero de Dio?". Sed tiu espero, ke iam... mi... denove... baldaŭ forsinkas en apatio. Kaj nia bunta ŝtofa papago kun sia turnebla vosto ree gapas sur la stango tute rigida kaj senviva. Mian revon pri kariero kiel granda artisto mi povas certe forgesi; el tiu lekuminjelapostaĵ- apatio mi verŝajne neniam plu leviĝos... |
