Enkomputiligis Don HARLOW

La forgesito

de Cezar

La forgesito	Der Vergessene
Elstrekite el la konscio de la hasta mondo, apenaŭ plu perceptebla post grandaj araneaj retoj en la pala lumo de sengravaĵoj, kaj tamen ankoraŭ iel ĉeestanta, pli meditema kaj scivola ol iam antaŭe, li ŝvebas kaj vivas kaj serĉadas, li, la forgesito, la ulo "Tiu estis ja tiu...ĉu?" de kiu neniu plu atendas ion, kiu uzeblis por nenio. Elfalinte el la rastrumo de tiuj, kiujn oni perceptas, li fariĝis nevidebla fantomo en la intermondoj. Se la forgesito ridas, oni ne aŭdas lin. Se la forgesito ĝemas, oni ne atentas lin. Se la forgesito vokas al la homoj en la unudirekta mondo, ke li ĝojas, ke oni forgesis lin, ili ne kredas ali li kaj pensas, ke estas truko.	Aus dem Bewusstsein der hastigen Welt ausgestrichen, hinter großen Spinnwebennetzen im trüben Licht von Belanglosigkeiten kaum noch wahrnehmbar, und doch noch irgendwie vorhanden, nachdenklicher und neugieriger als je zuvor, schwebt und lebt und sucht er vor sich hin, der Vergessene, der "Das war doch der...", von dem nichts mehr erwartet wird, der zu nichts zu gebrauchen war. Aus dem Raster derer, die man wahrnimmt, herausgefallen und unsichtbar geworden, ein unsichtbarer Vergessener, wurde er ein Zombie in den Zwischenwelten. Lacht der Vergessenene, hört man es nicht. Stöhnt der Vergessene, beachtet man es nicht. Ruft der Vergessene den gehetzen Menschen aus der Einbahnwelt zu, dass er froh ist, dass sie ihn vergessen haben, glauben sie es ihm nicht und halten es für einen Trick.

La forgesito

Der Vergessene

Elstrekite el la konscio
de la hasta mondo,
apenaŭ plu perceptebla
post grandaj araneaj retoj
en la pala lumo de sengravaĵoj,
kaj tamen ankoraŭ iel ĉeestanta,
pli meditema kaj scivola ol iam antaŭe,
li ŝvebas kaj vivas kaj serĉadas,
li, la forgesito, la ulo "Tiu estis ja tiu...ĉu?"
de kiu neniu plu atendas ion,
kiu uzeblis por nenio.
Elfalinte el la rastrumo de tiuj,
kiujn oni perceptas, li fariĝis
nevidebla fantomo en la intermondoj.

Se la forgesito ridas, oni ne aŭdas lin.
Se la forgesito ĝemas, oni ne atentas lin.
Se la forgesito vokas al la homoj
en la unudirekta mondo, ke li ĝojas,
ke oni forgesis lin,
ili ne kredas ali li
kaj pensas,
ke estas truko.

Aus dem Bewusstsein
der hastigen Welt ausgestrichen,
hinter großen Spinnwebennetzen
im trüben Licht von Belanglosigkeiten
kaum noch wahrnehmbar,
und doch noch irgendwie vorhanden,
nachdenklicher und neugieriger als je zuvor,
schwebt und lebt und sucht er vor sich hin,
der Vergessene, der "Das war doch der...",
von dem nichts mehr erwartet wird,
der zu nichts zu gebrauchen war.

Aus dem Raster derer, die man wahrnimmt,
herausgefallen und unsichtbar geworden,
ein unsichtbarer Vergessener, wurde er
ein Zombie in den Zwischenwelten.
Lacht der Vergessenene, hört man es nicht.
Stöhnt der Vergessene, beachtet man es nicht.
Ruft der Vergessene den gehetzen Menschen
aus der Einbahnwelt zu, dass er froh ist,
dass sie ihn vergessen haben,
glauben sie es ihm nicht
und halten es für einen Trick.