Enkomputiligis Don HARLOW

La prokrastita tempo

de Ingeborg BACHMANN

elgermanigis Cezar

Aperis en la poŝtolisto "cezarpoezio" 2004.06.23

La prokrastita tempo	Die gestundete Zeit
Venas pli duraj tagoj. La tempo prokrastita ĝis demento fariĝas videbla en la horizonto. Baldaŭ vi devas laĉi viajn ŝuojn kaj peli reen la hundojn en la aluviajn kortojn. Ĉar la intestoj de la fiŝoj fariĝis fridaj en la vento. Mizere brulas la lumo de la lupinoj. Via rigardo faras spuron en la nebulo: la tempo prokrastita ĝis demento fariĝas videbla en la horizonto. Transe via amatino sinkas en la sablon, li grimpas ĉirkaŭ ŝia flirtanta hararo, li interrrompas ŝin, li ordonas silenti al ŝi, li trovas ŝin mortebla kaj preta adiaŭi de li post ĉiu ĉirkaŭbrako. Ne rigardu post vin. Laĉu viajn ŝuojn. Pelu reen la hundojn. Ĵetu la fiŝojn en la maron. Estingu la lupinojn! Venas pli duraj tagoj.	Es kommen härtere Tage. Die auf Widerruf gestundete Zeit wird sichtbar am Horizont. Bald mußt du den Schuh schnüren und die Hunde zurückjagen in die Marschhöfe. Denn die Eingeweide der Fische sind kalt geworden im Wind. Ärmlich brennt das Licht der Lupinen. Dein Blick spurt im Nebel: die auf Widerruf gestundete Zeit wird sichtbar am Horizont. Drüben versinkt dir die Geliebte im Sand, er steigt um ihr wehendes Haar, er fällt ihr ins Wort, er befiehlt ihr zu schweigen, er findet sie sterblich und willig dem Abschied nach jeder Umarmung. Sieh dich nicht um. Schnür deinen Schuh. Jag die Hunde zurück. Wirf die Fische ins Meer. Lösch die Lupinen! Es kommen härtere Tage.

Die gestundete Zeit

Venas pli duraj tagoj.
La tempo prokrastita ĝis demento
fariĝas videbla en la horizonto.
Baldaŭ vi devas laĉi viajn ŝuojn
kaj peli reen la hundojn en la aluviajn kortojn.
Ĉar la intestoj de la fiŝoj
fariĝis fridaj en la vento.
Mizere brulas la lumo de la lupinoj.
Via rigardo faras spuron en la nebulo:
la tempo prokrastita ĝis demento
fariĝas videbla en la horizonto.

Transe via amatino sinkas en la sablon,
li grimpas ĉirkaŭ ŝia flirtanta hararo,
li interrrompas ŝin,
li ordonas silenti al ŝi,
li trovas ŝin mortebla
kaj preta adiaŭi de li
post ĉiu ĉirkaŭbrako.

Ne rigardu post vin.
Laĉu viajn ŝuojn.
Pelu reen la hundojn.
Ĵetu la fiŝojn en la maron.
Estingu la lupinojn!

Venas pli duraj tagoj.

Es kommen härtere Tage.
Die auf Widerruf gestundete Zeit
wird sichtbar am Horizont.
Bald mußt du den Schuh schnüren
und die Hunde zurückjagen in die Marschhöfe.
Denn die Eingeweide der Fische
sind kalt geworden im Wind.
Ärmlich brennt das Licht der Lupinen.
Dein Blick spurt im Nebel:
die auf Widerruf gestundete Zeit
wird sichtbar am Horizont.

Drüben versinkt dir die Geliebte im Sand,
er steigt um ihr wehendes Haar,
er fällt ihr ins Wort,
er befiehlt ihr zu schweigen,
er findet sie sterblich
und willig dem Abschied
nach jeder Umarmung.

Sieh dich nicht um.
Schnür deinen Schuh.
Jag die Hunde zurück.
Wirf die Fische ins Meer.
Lösch die Lupinen!

Es kommen härtere Tage.