Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
La mond' deliras sangebria, pretiĝas nova fratobuĉ'; profet', ne ĵetu perlojn viajn al porkoj; via dev' -- la fuĝ', - dezerto viajn pensojn scias, se vi predikas, ŝtonoj krias. Preferu vian liton sablan al kiu ajn alia lit' kaj la mizeran manĝotablon al tablo de la sibarit', li longe antaŭ mort' jam putras, laŭ vol' de Di' vin korvoj nutras. Sur via korp' la simplaj vestoj neniom cedas al purpur'; vizitas milde vin la bestoj, alproksimiĝas kun murmur'; dum homon ŝiras hom' per dentoj, indulgas tigroj vin, serpentoj. Sed iam ankaŭ hom' komprenos, ke li naskiĝis por fratam'; nur tiam via temp' alvenos por ke ekbrulu vorta flam', nur tiam via pov' sin montros, subite via voĉ' ektondros. Ĝis tiam -- preĝo kaj silento, atendu, -- aliiĝas mond', ekkaptos nepre homojn pento, ekregos nepre homojn hont', eksonos ĉie larmaj ploroj kaj por semad' pretiĝos koroj. |