Enkomputiligis Don HARLOW |
Post longa, longa majovarmo, majovarmo bluplafona, ekfalas jen unua larmo de la pluvo vivodona; ekfalas jen la larmo dua, jen la tria, jen milobla sin verŝas unutone brua gutetaro. Spir' oktobra freŝeta, malebria, tiklas la naztruon; kaj malseke odoras grundo; sang' ekviglas; plantoj skuas sin; plenbeke paseroj pepas. Grizo milda anstataŭas la purbluon. Ekrememoro preskaŭ bilda pentras re la vivofruon: irej' erika serpentumas sur nub-vualata monto; dometo blanka blue fumas ĉe krepuska horizonto, la lamp' olea verŝas varman lumon al malalta vando. Mi sentas, hej, sopiron larman por mia griza, norda lando! |