Enkomputiligis Don HARLOW |
Printempe ekfloras la dolĉaj knabinoj Simile al herboj, matenen klinitaj, Al birdoj flugemaj, al nuboj forglitaj, Al mil surĉielaj vesperaj karminoj. Kaj ili forgesas ĉagrenon kaj penon, Ilian animon brileto jam movas, Elsonĝan fabelon la koro retrovas Kaj kantas esperan printempkantilenon. Rigardas kun ĝoj' el okuloj anĝelaj Filinoj de Dio, filinoj de homoj, Knabinoj, naskitaj, kreskintaj en domoj Kelkiam plenlumaj, plej ofte malhelaj. Sed kiam printempas, jen ili memoras Nur sunon, feliĉon, herbejon, alaŭdon, Kaj gloras la mondon, kaj scias nur laŭdon, Kaj floras kaj floras kaj floras kaj floras. , |