Enkomputiligis Don HARLOW |
Tra la malluma strateto gajuloj iris kaj bruis, mi inter ili paŝadis kaj miaj larmoj ekfluis. Kaj rimarkinte la larmojn, kiuj survange ardadis, haltis la gaja grupeto, scivole min rigardadis. Scivolo multe atingas, sed tamen havas ja limon, ili komprenis la larmojn, sed ne komprenis l' animon. Kaj tial inter la gajo kaj inter la scivoleco invadis mian animon nekonsolebla soleco. |