Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
Dum kalmaj noktoj ofte mi aŭdadas kontraŭ ĉi kajo, apud dormogrizo kaj plaĝoj de profunda korkoncerno, vian korpon sur nia lit' komuna ― ĉe mia flank' la dolĉon. Jen kareno ripozas sur hulspiroj de la horo, vaginte en la mondomar', lontanen. En vi estas unu ĉiuj virinbeloj kiujn mi konis aŭ ekamis iam. Ho kargo da sopiroj alportita al ĉi krepuskmomentoj de kviet'! Deksep jaroj da nokta kundormado. Vivŝipoj sin tuŝetas, forironte, inter vojaĝoj de la propra diso. Sed en ĉi holdoj kun la aliaĵoj ĉiam la sopirgemoj reciprokaj. Ĉu vere iun tagon ankaŭ vi, kiel ĉiuj eksaj en la oceano, kun matenruĝo sur plenvela blanko tra krispo de la salaj ondobukloj preskaŭ indiferente forbordiĝos ― kaj ne kun vesperstel' kaj salutbruo moskvente, amata korp' balanciĝanta, ekgajos plu el foroj kaj nebuloj kontraŭ ĉi kajon, apud dormogrizo? |
