Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
Vespero aŭtuna, muziko zumventa ... Soleco, ermita inerto ... La kapo sin klinas, la koro ne sentas Minacon de l' bato averta. La vivo bolanta, simile al maro Ne ĉesas per ondoj marteli La etan boaton, en kiu kun knaroj Mi naĝas, portata sencele ... Sed tiu frenezo de l' mara ekstazo Ne tuŝas la lacan animon, En svena rigido ĝi sentas sin kvazaŭ Infano tre juna sen timo. En naĝo fatala senscie evitas Ĝi lokojn de l' morta pereo, Direkte al iu atol' ne notita, Mirakla haven' -- rifuĝejo. Ĝi sentas ke ŝanĝos la bruan hodiaŭ Alterna trankvila morgaŭo, Survoje al iu finala nenio Sen gaj' kaj sen prema malgajo. |
