Enkomputiligis Hector Alos i Font kaj
Don HARLOW
|
Neniam tiel belis la aŭtuno. Paradas pompe en la park' la arboj per milnuanca bunto de la farboj, oranĝkoloro, flavo, ruĝo, bruno fajreras en la milda bril' de l' suno, kaj sub karesa flato de lumgarboj la branĉoj zumas kiel aerharpoj la melodion de mistera runo. Mi dronas en ĉi granda idilio, surfalas min folioj de tilio, kaj la natur' senhoma min enlulas. Sed min defore trafas nun murmure obtuza bru'. La mondo tie brulas, la historio marŝas al ni dure. |