Enkomputiligis Hector Alos i Font kaj
Don HARLOW
Aliaj poemoj de Kalocsay
|
Vokas voĉ' de Väinemöinen Vibras vok' en vaga vento Kaj ĝin muĝas malproksimaj Montoj, maroj murmurantaj. La potenca praa patro de la kantoj karesantaj, La bravulo kun la brila Balaanta blanka barbo kaj ĉe l' koro kun kantelo, Kies kordoj sorĉe sonas, ravon semas vekiĝinta Vigle, veke, varbe vokas, Logas li al land' de l' lagoj Festi kun la filoj frate. Vibras voĉ' en vaga vento: "Sonĝis mi en sankta sino De Suomi kaj ripozis En la revoj, rememoroj De la idoj inspiritaj. Sed min vekis vok' de l' Tempo, Min el muska tero tiris Sorĉaj sonoj sonorantaj. Miri venis mi miraklon: Patrolingvon de la Mondo: Lingvon, kiu liutsone, Lule lulas sur la lipoj, Flate, flustre, flirte flugas, Dolĉon donas dorlotante, Muĝas kiel mar' majesta, Kun titana tono tondras: Ideala, inda ilo, Instrumento konkuranta Kun la kordoj de l' kantelo. Miri venis mi miraklon: Fabelforton fepotencan, Kiu tegas tutan teron Kaj por arda amo armas, El la disaj, dividitaj Gentaj grupoj glore formas, Fandas fratan familion, Ravan rondon sub radioj De l' eterna esperstelo. Ege eĥu elementoj, Resonadu regionoj Vekan, vokan, varban voĉon De la nobla nova sento! Am-armeo! Amasiĝu! Armu vin per arda amo! Festu frate kun la filoj, Kaj sen laco laboradu! Luktu firme, fajre, forte Kaj sufoke kaptu kole Tiun urson ulno-ungan, Monstron de la Mortolando, La militon malicegan. Kreu kuna konstruado Novan sanktan, savan Sampon: Mirmiraklan muelilon, Por mueli la malamon, Kiu mondon monstre mordas. Fine idoj inspiritaj, Kiel iam Ilmarinen, Forĝu firman firmamenton, ĉiujn ĉarmojn de l' ĉielo, Dian pompan mondpalacon, Pian pacon paradizan, Kun la dolĉaj di-donacoj De l' fabela feliĉego..." Al la lando de mil lagoj, Muskaj montoj murmurantaj, Vetflugante kun la vento Vokis voĉ' de Väinemöinen. |
