Enkomputiligis Hector Alos i Font kaj
Don HARLOW
Aliaj poemoj de Kalocsay
|
Silenton, dormas la trezoro, subpremis milde ŝia langvoro. Kur spir' da ruĝo roza sur vangoj, dolĉripoza ŝi kuŝas, la okulojn fermas palpebroj silk-kurtenaj, el ŝia dormo sonĝoj ĝermas, traglitas surmiene. Ho dolĉe nun rigardi vin, fratin' en la feliĉo, ŝirmante zorgojn, gardi vin, atendi je l' vekiĝo. En ŝiaj horoj dismetitaj, kiuj per buklo infrenglitaj kaskadon ondan formas, nun miaj kisoj dormas. Ĉe l' brusto, el la punto krema okulas roza brilo... For tento! Ĝin kun mano trema mi kaŝas per kovrilo. Pri la anĝeloj eta kanto, kantata al endormiĝanto, en mian kapon venas, dancante trapromenas. Zumetu al vi ĉi infana karesa kantileno, kiel muziko akompana de gaja sonĝa sceno. Ho dolĉa nun rigardi vin, filino de l' feliĉo kun blanka mildo gardi vin, atendi je l' vekiĝo. Silenton, dormas la trezoro, en sonĝojn lulis ŝin langvoro. Ŝin ĉirkaux ŝia buŝo karesas mi sen tuŝo. Ho kiel bone... kiel strange... Pro kio do al mi survange ruliĝis granda larmo? Ho dolĉa nun rigardi vin, patrino de l' feliĉo, kor-emocie gardi vin, atendi je l' vekiĝo. |
