Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
Sur sofo mi sidas kaj ektelevidas. L' ekrano lumiĝas glime. Raportas novaĵoj pri aktualaĵoj ĉi tie kaj malproksime. En sanga batalo pafiĝis al falo centopo aŭ pli da soldatoj. Kutima afero ĝi estas sur tero. Neniam konsentis la ŝtatoj. Jen rifuĝintaroj atendas trans baroj por trovi por si azilon. Nur ili ne venu kaj nin iel ĝenu. Ni prenis ja jam kelkmilon. Detruo abrupta vulkanoerupta al fora vilaĝ' alfalas. Dum fluas la lafo per taso da kafo kaj kuko mi min regalas. El mara profundo leviĝis inundo kaŭzante akutan krizon. Min ĝi ne konsternas kaj eĉ ne koncernas. Ni havas ja organizon ... Ne grandas postuloj de senlaboruloj en laŭta demonstracio. Se tio efikos la aro tuj strikos. Senfinas rankora krio. Nun pri politiko patosa prediko, promeso pri idilio. Ŝanĝiĝas la tono: nun temas pri mono, kaj fia ekonomio. Vendado de drogoj, perfidoj, mensogoj, teroro, konspiro, murdo, Ŝtelado kaj raboj - tiujn faras eĉ knaboj, ludadas la bildogurdo. Nun sekvas kulturo: Rompiĝis la kruro de brila baletdancisto. Li tion meritis, ĉar vole li spitis al limoj de l'homa histo. Ĵurio kunsidis kaj brave decidis pri literaturpremio. La libron mi legis sed ne tre ŝategis, Ho, kia galimatio! Vizite orkestro kun plej fama estro modernan koncerton donis. Mi dubas pri ĝuo. Aŭdeblas nur bruo. Ĉu iu ĝin eĉ komponis? Kaj ĉiam pli stultas: sportistoj tumultas. Mi ŝanĝas al kvizprogramo. Enue mi ĝemas dum mi butonpremas: En ĉiu vesper' nur la samo... |
