Enkomputiligis Don HARLOW |
En la tarda vespero la aŭtuna vetero sen kviet' kaj espero serĉas lumon tra l' ombroinvad'. Ion petas la vento per la brua lamento. Ĉu averto aŭ pento sonas home en ĝia hurlad'? La veter' ne angoras. En la vento sonoras kaj kaŝite furoras la bongusta matena arom'. Sonas kanto la brua pri maten' vigle blua kaj en hor' la malfrua laŭte vokas trankvilon al hom'. |