Enkomputiligis Don HARLOW |
Anja Karkiainen skribis enkonduke: "Ankaŭ en Finnlando la alveno de printempo jam konstateblas, kvankam ni ankoraŭ havas neĝon kaj devas atendi monaton, antaŭ ol la naturo aspektos kiel en la suba poemo de Saima Harmaja. Ŝi verkis ĝin kiel 18-jarulino venante el malsanulejo post rentgenesplorado pro ftizo. Ŝi mortis ses jarojn poste (1937) -- verkinte kaj tradukinte centojn da poemoj. Ŝi estas unu el niaj plej ŝatataj gepoetoj eĉ nun.
"Mia traduko estas pli malpli laŭvorta."
El ombrejo de l' morto mi venas, en helecon de luma vesper'. Mutiĝante mi vidas vualon verdecan ricevis la ter'. Min ĉirkaŭas ventet', bonodoro kaj kanto de birda ĥor' -- dum bruste en mi pro angoro plorĝemas mortonta la kor'. Sed tamen! Ĉi mondo belegas! Konstantas ĝi en sia stat'. Neniom ĝin eblas ŝanceli ke min trafis tiu ĉi bat'. Al la humo malseke glimanta, al senfina aera seren ne gravas -- ja, tute ne gravas ies kora rompiĝ' kaj ĉagren'. |