Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
Sola venas mi sur vojon mian; Brilas nur la ŝtonoj tra malhel'. La dezerto muta aŭdas dion, Kaj la stel' parolas kun la stel'. La ĉiel' per sorĉo kaj soleno Dorman teron kronas pli kaj pli. Kial nun doloras min ĉagreno, Plendas ĉu, ĉu ion veas mi? Pri pase' ne plendas mi eĉ ete, Kaj ne plu mi revas en la fin', Serĉas mi liberon kaj kviete Volus dormi kaj forgesi min. Sed ne en la tomba dorm' glacia ... Volus mi ekdormi tiel nur, Ke sen ĝen' respiru brusto mia, Kresku fort' por vivo kaj futur'. Ke per am' benante mian aŭdon Dolĉa voĉ' sonoru super mi, Ke al mi eternan mildan laŭdon Flustru nun la verda kverkfoli'. |
