Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
En kampo verdplena Kun etoso scena Ni sidis sub palmon Kaj sentis la kalmon Parolante, diskutante Kaj nenion farante Ni ekgustis la vivon Ni ekĝuis la revon Nin plaĉis naturo Kun vivplena koro La birdojn ni admiris Kaj pri ĉio miris L' odoroj koloraj leviĝantaj el tero Disiĝante forte kaj dolĉe en aero La maro ekbluis La fiŝoj sin skuis Kaj daŭris tiu kaj tiu ĉi penso La pensoj iradis kaj venadis tra menso Vortoj bagatelaj kaj vortoj saĝaj Kaj legendoj, rakontoj, historioj longaĝaj Nin fascinas diverso kaj ankaŭ diferenco Ni mensumis sur sorto kaj feliĉo kaj ŝanco Por kio ni vivas? ni miris interne Kaj tiaj demandoj nin brulis inferne Kion vi volas, mi diris, karulino? Ho se tion mi scius, mi dirus, en fino Sed nuntempe, tiun ĉi etan momenton Kion mi volas, estas kanti naturkanton Pri tempo, kiel fuĝas Pri pomo, kiel ruĝas Kaj vivo kaj koro kaj palmoj kaj maro Kaj scio kaj kono kaj kompreno kaj klaro Sentante plenforte la ĝuon ekzisti Kaj post la kantado, ripozi kaj resti! |
