Enkomputiligis Don HARLOW
|
Al pié nace de una cuna El árbol de la esperanza |
|
Elkreskas arbo de l' espero Ĉe la lulilo de l' infano, Laŭ vent-ekblovo balancate, Rompebla kiel trema kano. Per feliĉeco ĝin karesas Zefiro dolĉa dum momento; Tuj ĝin sekigas vent' el nordo Aŭ suda ĝin bruligas vento. Nur tre malofte maturiĝas La frukto el floraro ĉarma; Kiele frua migdal-floro Pereas dum maten' malvarma. Pli alten kiom ĝi leviĝas, Des pli minacas ĝin danĝeroj; Kiele cedro altekreska Alvokas fulmojn el eteroj. Ripozas aglo la fiera En ĝia verda pinto alte, Dum la insektoj-perfiduloj Malsupre mordas ĝin senhalte. Profunden iras la radikoj, For etendiĝas ĉiu branĉo -- Apenaŭ arbo donas ombron, Faligas ĝin de l' mort' ektranĉo. |
