Enkomputiligis Don HARLOW
|
'T is the last rose of summer, Left blooming alone. |
|
Jen floras sola, forlasita La lasta rozo de l' somero, Dum ĝia ĉarma gefrataro, Velkinte kuŝas jam sur tero. Ne estas ia flor' parenca, Nek roz-gurĝono en proksimo, Por interŝanĝi la ridetojn Aŭ la sopirojn, laŭ kutimo. Mi vin ne lasos, ho soleca, Ĉagrene sur trunketo brili; Ĉar la karuloj viaj dormas Do iru, dormu vi kun ili! Foliojn viajn mi afable Disĵetas sur bedeto jena: Vi kuŝu apud senaroma, malviva kunular' ĝardena! Mi tiel sekvu, kiam pasos De l' amikeco flor' fidela, Kaj el brilanta amo-ringo Elfalos lasta ŝton' juvela. Ĉar kiam velkis veraj koroj, Sentemaj flugis for el rondo, Ho~kiu volus tiam loĝi Solece en malvarma mondo? |
