Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
Amikon havis ja Herkulo kaj edzineton, kiu flirtis; kaj la amiko sen skrupulo kun lia edzinet' malvirtis. Sed jen Herkulo ĝin rimarkis kaj l' adultulon tuj pafarkis. Ne ŝovu nazon en fremdan vazon. Liajn kisojn brulpasiajn ŝi ricevis kun plezuro, kaj eĉ lipkaresojn tiajn ŝi redonis sen uzuro, sed postulis post la far' tujan geedziĝon, ĉar Se vi donas mielon, donu ankaŭ kuleron. Frivole juna Anna jesis al la trezoro arkiduka, kiun por ŝia man' promesis miliardulo tre kaduka. Sed spertis ŝi post la edziĝo, ke riĉo estas ne feliĉo. Bone kreskas la herbo, sed ĉevalo jam mortis. Ŝia eduk' estis nobela, fadenon ŝi ne sciis tiri; sed enamiĝis nia bela, ŝi lernis kudri kaj kuiri, kaj, forgesante la blazonon, nun flikas eĉ lian kalsonon. Pro amo al la kandelo kato lekas la kandelingon. Novedzo hasta kaj abrupta al kuracisto multescia plendis, ke al invit' volupta l' edzino restas tutglacia. La orakolo tuj verdiktis, kion al homoj sperto diktis: Selante ĉevalon, oni ĝin karesas. Sultanino, neglektite, ne rezignis la amkukon: manke de pli bona, spite amindumis ŝi eŭnukon. Kvankam li fervore taskis, la afer' tamen fiaskis. Nenia peno nek provo donos lakton de bovo. Al sia patro ĵus Alfreda konfesis, kun plor-akompano, ke estas ŝi iom graveda – sed pri la patro de l' infano nenion ŝi suspektas, ve! Kaj tamen oni diras, ke Scias la kato, kies lardon ĝi manĝis. |
