Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
(Al tri estonaj lernintinoj)
|
Tri Gracioj karaj, Tri Gracioj ĉarmaj, en la norda lando tri sunetoj varmaj, kies rid' petola min inspiris, ravis kaj en kies rondo mi nur ĝojon havis, estu salutataj de poeta koro, danka kaj feliĉa pro la rememoro. En fumringoj dancaj de la cigaredoj jen skiziĝas siluet' de tri kapetoj. El tri okulparoj kora puro brilas, el pasintaj horoj ora rido trilas kaj babilas al mi tra l' solec', silento tri buŝetoj viglaj pri l' amika sento. Kribre falas la nebulo de l' forgeso ... Al migranta hom' ne decas ĵurpromeso. Norde nun kaj morgaŭ sude li sin trovos. Pri vizaĝoj cent memori ĉu li povos? Eble, sed dolore, ĉar en horoj larmaj vi forgesis lin jam, Tri Gracioj ĉarmaj. "Ĉu ne honte tiel danki? ― vi riproĉas. Nur sentakta kor' al ĝoj' malĝojon kroĉas." Min pardonu! Por momento kaj sen volo mi forgesis, ke ne estas mi en solo, ĉar vizitis min ― ho dankon! ― koroj varmaj: ridetantaj, karaj Tri Gracioj ĉarmaj. |
