Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
"Sur la kampo for de l' mondo" sonĝon vidis knabo juna ... Pri l' homaro, pri l' estonto lin inspiris revo suna kaj ekĝermis 1a – ideo. Li ne dubis, nur esperis, nepensante pri l' pereo sian vivon li oferis. "Ho, mia kor', ne batu maltrankvile," li ĝemis tamen en decida hor', sed poste ĉion donis li humile el sia kor'. "En la mondon venis nova sento", eĥon vekis, korojn ĝi inspiris kaj inunde kreskis la torento; ĝiaj ondoj milojn al si tiris. "Tra densa mallumo briletas la celo", sed ĝin la unuaj jam vidis, per nobla laboro por Bono kaj Belo la Vojon preparis kaj fidis kaj ili ekplugis kaj semis sen laco; miraklojn produktis la humo de l' Paco. Ho, vi, pioniroj, mokitaj de miloj, nun estu benataj de l' filoj. "Forte ni staru, fratoj amataj" por vigle gardi la flamon! Nur Harmoni' kaj Fido vartataj konservas kore la Amon. "Al Vi, ho potenca senkorpa mistero", en nuna momento solena la koroj sin turnas por Paco sur Tero, por Via favoro gracplena: en luktoj, tempestoj de l' Vivo nin gardu, ne la erarojn, la senton rigarau kaj tenu nin firmaj kaj noblaj en Bono por venko de l' Homo. |
