Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
I. Mi serĉis temon, serĉis vane tamen,tagtage ses semajnojn mi serĉadis. Eble finfine, hom' rompita, jam en la kor' mi trovu, kion mi malsatis, kvankam tutjare ĝis maljuna same ĉi mia tuta cirkbestar' paradis: la knaboj stangirantaj, ora ĉar', leon', virin', kaj l' tuta strangaĵar'. II. Kion do krom listigi jamajn temojn?Oisin naztiris mi, la mar-rajdanton, tra sorĉinsulojn tri, simbolajn scenojn, batalon, dormon vanajn, vanan dancon, de l' kor' amara, ŝajne, taŭgajn emojn por reĝa distro aŭ malnova kanto. Sed ĉu mi zorgis, rajdiginte lin? Sopiris mi al lia fe-edzin'. Kaj tiam nova vero -- mi ĝin nomis "Grafino Cathleen" -- venis al la sceno. Ŝi pro kompatfrenez' l' animon donis, sed savis ĝin Ĉiela interveno. Mi kredis, ke ĝi en detruo dronos, sklav' de malamo kaj fanatikemo. Kaj rev' naskiĝis, kaj la revon jam kovadis miaj tutaj pens' kaj am'. Stultulo kaj Blindul' la panon ŝtelis; Cuchulain luktis kun senbrida maro; jen kor-misteroj, sed por mi plej belis ververe mem la sorĉa rev-bildaro: absorbis nune kaj memore helis homtrajtoj, kiujn iluminis faro. Plej ravis min aktoroj, bunta tol', ne tio, kion kaŝis la simbol'. III. Ĉi majstrajn bildojn, tutajn, mensa saĝokreskigis. Sed el kia ĝerm'? -- rubaro, malnova fero, ostoj, ĉifonaĵo, rompitaj ujoj, potoj, trotuaro, botel', kaldron', la kasistinaĉo fifrenezema. Nun mankas la ŝtuparo; mi devas reekkuŝi ĉe l' ŝtupar-aŭtor'. la naŭza rubvendisto de la kor'. |
I I sought a theme and sought for it in vain,I sought it daily for six weeks or so. Maybe at last, being but a broken man, I must be satisfied with my heart, although Winter and summer till old age began My circus animals were all on show, Those stilted boys, that burnished chariot, Lion and woman and the Lord knows what. II What can I but enumerate old themes?First that sea-rider Oisin led by the nose Through three enchanted islands, allegorical dreams, Vain gaiety, vain battle, vain repose, Themes of the embittered heart, or so it seems, That might adorn old songs or courtly shows; But what cared I that set him on to ride, I, starved for the bosom of his faery bride? And then a counter-truth filled out its play, The Countess Cathleen was the name I gave it; She, pity-crazed, had given her soul away, But masterful Heaven had intervened to save it. I thought my dear must her own soul destroy, So did fanaticism and hate enslave it, And this brought forth a dream and soon enough This dream itself had all my thought and love. And when the Fool and Blind Man stole the bread Cuchulain fought the ungovernable sea; Heart-mysteries there, and yet when all is said It was the dream itself enchanted me: Character isolated by a deed To engross the present and dominate memory. Players and painted stage took all my love, And not those things that they were emblems of. III Those masterful images because completeGrew in pure mind, but out of what began? A mound of refuse or the sweepings of a street, Old kettles, old bottles, and a broken can, Old iron, old bones, old rags, that raving slut Who keeps the till. Now that my ladder's gone, I must lie down where all the ladders start, In the foul rag-and-bone shop of the heart. |