Estimataj, La 16-an de novembro Zagrebo festas sian 904-an naskiĝtagon. Okaze de tiu tago, ni prezentas poemojn de du poetoj: Dragutin Domjaniĉ kaj Stipan Blaĵetin (kroata poeto el Hungario). Kroata Esperantista Unuiĝo
| Dragutin Domjaniĉ (1875-1933) | |
|
STARI ZAGREB Vulice vuske i tuĵne, S kmicom v oblokih vsih Zakaj ste meni tak drage Kaj mi tam korak tak tih? V senci se stiŝĉeju hiĵe, Valjda je teŝko im stat. Njim bi se ŝtelo poĉinut Njim bi se ŝtelo vre spat. Puno su videle toga, Puno preteklo je let, Stari poznanci su mrtvi Stranjski je doŝel sad svet. K cirkvi se ĵuriju staroj, Ĉudni zasvetil se ĵar, Tiha molitva se ŝepĉe V samom je zlatu oltar. Onda zgasiju se svetla, Zgineju ljudi, ki kam, Kaj su to molili za nas, Koje zlo dojde pak k nam? |
MALNOVA ZAGREB Mallarĝaj kaj tristaj stratoj, Mallumaj fenestroj vi Kaj kial al mi vi karas En via trankvil eĉ pli. La domoj interpremiĝas, Kaj pezas al ili star. Jam ili ripozi volus Eĉ dormi dum tuta jar. Kaj ili tre multon vidis, De peza laboro far, Konatoj jam ĉiuj mortis Nun fremda ĉe ni najbar. Preĝejon la homoj venas, Kaj strange ekbrilis flam, De l preĝoj mallaŭte sonas Ĉe l ora altaro gam. La lumoj jen estingiĝis, Kaj homoj disiris jam, Ĉu ili pri ni nun preĝis, Nin, kia atendas dram!? Tradukis: Zvonko Rehoriĉ |
| Dragutin Domjaniĉ | |
|
PRI KAMENITIH VRATIH Z oltara v ĉrnu noĉ Do luĉi luĉ trepeĉe, Molitvah vruĉih ĵar Gori iz vsake sveĉe. I moja naj se sad Molitva tiha zdiĵe, Kad nebo ĉuje me I kad nam vsim je bliĵe. Tam drage oĉi su, Kaj mrak nigdar ne zmuti, Tam dobro srce je, Kaj vsaku ĵalost ĉuti. O, drage oĉi vi, Poglecte me v toj noĉi, I svetla dajte mi Vu tugi kak v slepoĉi. O, dobro srce, ti, Posluŝaj me z viŝine, Kad teŝko mi je tak, Kad duŝa moja gine. I ĉe tak mora bit, Ĉe vraĉtva ni tim bolim, Daj meni mira bar, To, samo to, ja molim. |
PREĜO ĈE ŜTONPORDEGO Altare en la nokt, Kandeloj en trembrilo, De l preĝoj varma flam Aŭdiĝas la eldiro. Kaj mia preĝo nun Mallaŭte sin eklevu, Ĉielo aŭdu min, Kaj preĝon vi ricevu. Okuloj, karaj vi, Kiujn mallum ne ĝenas, Kaj bona via kor Dolorojn kiu prenas. Okuloj, karaj vi, Min aŭdu en obskuro, Kaj lumon donu vi En tristo kaj torturo. Ho, bona koro vi, Aŭskultu min el alto: Pereas la anim En mia vivekzisto. Se tiel estas eĉ, Sen helpo al doloro, Almenaŭ pacon nur, Mi petas el tutkoro. Tradukis: Zvonko Rehoriĉ |
| Stipan Blaĵetin (1941-) | |
|
Ilica - to je ulica u gradu. Duga - preduga. Puna reklama. Kao neka dama u sjaju se ruga drugim ulicama. Prolazniku koji bulji u nakite njene staklom, suknom, mirisom odjevene. Ilica - To je ulica. Ljudi prolaze kroz nju nakon rada. Ilica Ulica Dama Zagreba grada. |
Ilica- strato en la urbo. Longa - longega. Reklamoplena. Kiel damo briloplena ĝi priridas aliajn stratojn. Preterpasantojn gapantajn ĝiajn ornamaĵojn, per vitro, tolaĵo, odoro vestitaj. Ilica Estas strato. Pasas tra ĝi homoj post laboro. Ilica Strato Damo Zagreb-urba. Tradukis/prevela: Lucija Borĉiĉ |
| Stipan Blaĵetin: | |
|
MAKSIMIR Dodi u moj mir veli Maksimir. I ptice dolaze i djeca i ĵene i starci u moje oaze. Dodi u moj mir ŝuŝti Maksimir. Ako te oblije samoĉa, bol, tuga u meni naĉi ĉeŝ druga. Ako ti srce od ljubavi pati u moj mir svrati. Svrati u moj mir huji Maksimir Za sve napore truda il u veselju ĵelji ĵivota proŝetaj tuda. Ja ĉu ti dati mi Dodi! Zove Maksimir! |
MAKSIMIR Venu al mia trankvil diras Maksimir. Venas birdoj kaj infanoj kaj virinoj kaj olduloj en oazojn miajn. Venu al mia trankvil murmuras Maksimir. Se vin kaptas solecsento, doloro, angorululo en mi vi trovos kunulon. Se via koro suferas de amdoloro en mia trankvilo havu azilon. Venu al mia trankvil muĝas Maksimir. Pro ĉiu klopodo, peno, aŭ dum ĝojo vivodezira venu al promeno. Jen al vi trankvil Venu! Vokas Maksimir. Tradukis: Lucija Borĉiĉ |
Sendu demandojn kaj proponojn al
Don Harlow <donh@donh.best.vwh.net>