Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
Diras Hoŭ Ĝŭeljang en sia libro ANTIKVAJ FILOZOFOJ DE ĈINIO (p. 19): "...bizara figuro aperis al mi en la kapo. Li estas filozofo rajdanta sur la dorso de nigra bovo: Laŭzio."
Rikardo Ŝulco
|
Sepdekjara instruist' kaduka Fine ja sopiras al ripoz'. Ĉar enlande la malic' fariĝis ree suka, Dum denove la bonecon trafis ankiloz'. Vivu li nun per almoz'! Kaj enpakis li laŭ la bezono Tion ĉi kaj tion, multon ne, Sian pipon, ke ĝi estu je dispono, Kaj libreton pro la melope', Kaj flakonon kun ole'. Ĝojis pri la valo kaj ĝin tuj forgesis, Kiam li alvenis al montar'. Pro la freŝaj herboj lia bov' ekscesis, Maĉis. Iris pace tiu par', Best', kaj vir' kun griza har'. Sed la kvaran tagon inter rokoj Lian vojon baris doganist'. "He, migrul'!" aŭdiĝis ties vokoj. Diris tuj la bova knab': "Li estis povra instruist'." Do, jam ĉesis la insist'. Sed la vir' kun emoci' ekgapas: "Kion trovis do la instruist'?" Kaj la knabo: "Ke la gutoj, kiuj daŭre frapas, Eĉ graniton venkas per persist'. Ĉio dura restas sen rezist"'. Por ne perdi lastan lumon de la tago, Nun la bovon pelis plu la knab'. La triopo malaperis jam post ruĝa fago. Kriis nia vir' de l' bara trab': "Haltu! Ĉu ne iu rab'? Kion diris vi pri tiuj gutoj, Maljunul'?" "Ĉu tial via kri'?" — "Emas trinki mi el ĉiuj putoj. Kiu kiun venkas, volas scii mi. Tion diru vi! Diktu ĉion vi, kaj laŭ konvinko! Tion oni prenas ne kun si. Estas ja paper' ĉe ni kaj inko, Noktomanĝo por la knabo kaj por vi. Zorge skribu li!" Kun atent' rigardis la oldulo La senŝuan viron en ĉifon'. Kaj li miris tre pri la stimulo. Tiu estis certe ne fripon'. Tiu petis pro bezon'. Estis la oldulo jam tro aĝa Por la malakcept' de deca pet'. Ĉar li diris: "Al demando saĝa Mi respondu." " Ankaŭ malvarmiĝis," diris la knabet'. "Bone, estu restadet'!" Deboviĝis la sagulo paŭte. Skribis do la knabo laŭ komand'. Zorgis pri manĝaĵ' la doganist' kaj sakris malpli laŭte Tutatempe pro la kontraband' El kaj en la land'. Al la doganist' la knab' transdonis Okdek unu saĝajn dirojn je l' maten'. Vir' kaj knabo multon nun ne plu rezonis, Kaj daŭrigis preterfage la promen'. Ĉu sufiĉis do la pen'? Sed vi laŭdu ne nur la saĝulon, Kies nomo pompas sur la blank', Ĉar sagul' bezonas senti iun ajn stimulon. Al la doganist' do ankaŭ dank' Pro l' stimul' de lia flank'! |
