Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
Ve! kie nun l' iama malŝat' de ben' Fortuna? Kie la kor' venkinto de ĉia malprospero, la honordona strebo al senmortec-konkero kaj la honora flamo, al homoj ne komuna? Kie la mildaj ĝuoj, kiujn ĉe l' nokto bruna donis al mi la Muzoj, kiam mi en libero sur verdtapiŝa bordo de soleca rivero kondukis ilin danci sub radiado luna? Nun, la Fortun' sukcesis jam super mi mastregi, kaj tiu koro, kiu kutimis sin mem regi, sklavas je mil klopodoj, kiuj la vivon suĉas. Pri la posteularo mi plu ne zorgas ame, ĉi tiun dian ardon mi ja rezignis same, kaj for de mi la Muzoj, kvazaŭe fremdaj, fuĝas... |