|
Antaŭ la naskiĝ' de l' karaj Muzoj, laŭ la onidiroj, Estis homoj ordinaraj Ankaŭ la kamparaj griloj. Sed kiam aperis Muzoj, Kaj por dolĉaj koramuzoj La unuaj kantoj sonis, La grilhomoj tiel dronis En plezur', ke ili ĉesis Pri si zorgi, eĉ forgesis Manĝi, trinki, kaj konstante Kantis nur, ne rimarkante, Ke por tio ili lante Sin mortigas. Ili devis Morti home, sed ricevis Grilan korpon, plu kanzonis: Al ili la Muzoj donis La donacon, ke dumvive Senmalsate, sensoife Ili kantu, kaj post morto Ili iru kun raporto: Kiu do la Muzojn tere Kultas kaj honoras vere. |
Sendu demandojn kaj proponojn al
Don Harlow <donh@donh.best.vwh.net>