Kanto de junedzinojLa mentono lanugeta estas ronda kaj koketa,bela kapo, vigla kruro, rekta dors' de blanka puro, kaj l' okuloj, kaj la buŝ'! Ni dancfleksan fajron faras, bakas-kuiras. Dum la vangoj ruĝas fajre, en bakujo ŝvelas fajne, brunemajle nia kuk'. Eĉ la vent' nin amindumas, burĝonantan bruston palpe ĉirkaŭŝvebas, nian bonodoron portas, nian rondan jupon tordas, flirti levas. Ni purigas, polvon viŝas, el la haroj ligas nodon, kaj ĝin lulas paŝetante, kiel koko sian kreston. Nia freŝa koksbalanco, braka, puga ondodanco kiel se en rosa herbo, en amaso lukte luda gajaj, grasaj infanetoj rulas sin kun korpo nuda. La edzeton vesperhore kun lavakvo, manĝo, kiso ni atendas, kun li ŝercas, kun li ludas, lin konsolas en ĉagreno, nokte de brakumoj ardas, nian ventron rondiĝantan ni rigardas en mateno. |
Sendu demandojn kaj proponojn al
Don Harlow <donh@donh.best.vwh.net>