Kiam la ombra leĝo minacis per fatalo La Revon, ĉi deziron kaj veon de l' vertebroj, Aflikta forperei sub la ĉielfunebroj, En mi ĝi faldis lacon de l' nedubebla alo. Pomp', alta strebo reĝon delogi, ebonhalo, Kie girlandojn famajn tordadas mortaj febroj, Vi estas nur vantaĵo, mensog' de la tenebroj, Por la solul' blindita de sia idealo! Mi scias ja, ke fore en tiu nokt' la Tero Sendas grandegan brilon de miriga mistero Sub la jarcentoj hidaj, kiuj ĝin malpli tegas. La spac', al si simila, ĉu kreskas aŭ sin negas Rulas en ĉi enuo fifajrojn por atesto, Ke de genia astro eklumis ĵus la festo. (Parizo, ĉ. 1873.) |
Sendu demandojn kaj proponojn al
Don Harlow <donh@donh.best.vwh.net>