|
Plurfoje, kiam nuboj pluvaspektaj testudas kun la premo karnoŝira de sendifinaj sentoj tedinfektaj, singultas mia kor'. La homoj diros: pufa romantiko de bardo vagabonda kaj delira, ĉar por ridindaj temoj de liriko jam pasis la furor'. Sed ili vivas en mizera surdo por la naturo ofte multodira kaj ĝian larmon juĝas nur absurdo de stulta trobador'. En mia brusto treme vibras kordo de muzikilo verve kantaspira kaj ĝin naturo trovas en agordo por rido kaj por plor'. Poetoj amasigas en poemoj la buŝon de la vento amospira, la vivon de la putriĝantaj semoj, la sekson de la flor'. Se kantas la naturo, ridoj dancas en la poeta voĉo panegira; se larmas la naturo, akre lancas poeton la dolor'. Pro tio, kiam nuboj pluvaspektaj testudas kun la premo karnoŝira de sendifinaj sentoj tedinfektaj, singultas mia kor'. |
Sendu demandojn kaj proponojn al
Don Harlow <donh@donh.best.vwh.net>