Enkomputiligis Don HARLOW
El la opero Carmen de Georgo Bizet, jen fama peco el la unua akto: la dueto de Micaela kaj don José [La nomojn legu: Karmen, Mikaela, Ĥose].
| José | Aĥ! Micaela! |
| Micaela | Estas mi! |
| José | Kia ĝojo! |
| Micaela | Min via panjo al vi sendas. |
| José |
Aĥ, vin sendas la panjo? Mia panjo amata! |
| Micaela |
Kiel kurier' mi venas akurata: Jen letero! |
| José | Aj, letero? |
| Micaela |
Kaj iom da arĝent', Ĉar ne sufiĉas la soldata rent'. Kaj plu... |
| José | Kaj plu? |
| Micaela |
Kaj plu, aĥ mi hezitas... Kaj plu, kaj plu... Aĥ mia lango al mi spitas... Jen portas mi, kion akceptos fil' pli ĝoje, ol dukatojn mil. |
| José | Parolu, kara! Kia estas la sendaĵ'? |
| Micaela |
Do jam aŭdu min. Jen, kion portas mi por filo de l' patrin': Iris ni el preĝej' kaj ŝi min ekkaresis kaj diris ŝi kun maltrankvil': "Rapide, ho infan', iru nun en Sevilon. Vin helpu kara Di' elserĉi mian filon. Li vivas en la urb', li, José, mia fil'. Li vivas en la urb', li, José, mia fil'. Dur al José, ke lin tenos ĉiam la patrin' en la kor', kun la esper', ke li revenos, ke baldaŭ ĉesos ŝia plor'." Diris ŝi, kaj per lipo-tuŝo sendis min, ke mi iru jam. Jen, mia lip' sur via buŝo estas kis' de l' patrina am'. |
| José | Dolĉa kis' de la panjo? |
| Micaela | Ŝia kis' por vi mem. |
| José | Dolĉa kis' de la panjo! |
| Micaela |
Ŝia kis' por vi mem. Mi kiel prenis ĝin, Ĝin de mi prenu jen! |
| José |
Aĥ, mia patroland' el tempo de la knab-aĝo kun voĉo de la patrin' aperas en mia kor'. Aĥ, dolĉa patrina kant'. Ĝi sonas en memor' kaj ravas min. Aĥ, mia patroland'! Kaj pulsas en mi sang' de ĝojo kaj kuraĝo, se voĉo de l' patrin' resonas en memor' el lando de l' knab-aĝo. |
| Micaela |
Aĥ, ha patroland' el tempo de la knab' aĝo kun voĉo de la patrin' aperas en la kor'. Kaj pulsas lia sang' de ĝojo kaj kuraĝo, se voĉo de l' patrin' resonas en memor' el lando de l' knab-aĝo. |
| José |
Insido de demono nun eble min tentis, Ree avertis min la patrina vort'. Kaj tiu kis', kiun ŝi sendis, tiu kis', kiun ŝi sendis, ĝi eble savis min ĵus el danĝera sort'. |
| Micaela |
Ĉu demon'? Ĉu danĝer'? Pri io pensas vi? Diru ja! Diru ja! |
| José |
Ne! Ne! Lasu demandon pezan kaj zorgan. Sed kiam foriros vi mem? |
| Micaela |
Mi? Jam vespere. Kaj estos ĉe l' panjo mi morgaŭ. |
| José |
Ĉe mia panjo? Aĥ jes! Diru al ŝi: Mi amas ŝin el plena koro kaj benas ŝin per Dia nom'; kaj vundinte ŝin per dolor, petas ŝin pri pardon'. Kaj nun per mia lipo-tuŝo ĉion ĉi mi esprimos jam: Jen mia lip' sur via buŝo estas kis' de la fila am'. |
| Micaela |
Pri via varma kis', la sendaĵ' por patrin', ĵure promesas mi, ke mi transdonos ĝin. |
| José |
Aĥ, mia patroland' el tempo de la knab' aĝo kun voĉo de la patrin' aperas en la memor'. Aĥ dolĉa patrina kant'! Ĝi sonas en la kor' kaj ravas min. Aĥ mia patroland'! Kaj pulsas en mi sang' de ĝojo kaj kuraĝo, se voĉo de l' patrin' resonas en la kor' el tempo de l' knab-aĝo. La bela tempo de l' knab-aĝo! Kaj tial ree pulsas mia sang' de nova ĝojo kaj kuraĝo en la memor' pri mia patroland' el tempo de l' knab-aĝo kun la patrina kant'. Kaj pulsas sang' de la kuraĝo. Aĥ, mia rava patroland'! |
| Micaela |
Aĥ lia patroland' el tempo de la knab-aĝo kun voĉo de la patrin' aperas en la kor'. Kaj pulsas lia sang' de ĝojo kaj kuraĝo, se voĉo de l' patrin' resonas en memor' el tempo de l' knab-aĝo. La bela tempo de l' knab-aĝo! Kaj tial ree pulsas lia sang' de nova ĝojo kaj de kuraĝo en la memor' pri lia patroland', pri lia patroland' el tempo de l' knab-aĝo. Kaj pulsas sang' de la kuraĝo. Aĥ, lia rava patroland'! |
