Enkomputiligis Don HARLOW
El la opereto "La Florita Vojo", R. Bernard adaptis por ni, esperantistoj, jenan kanzonon, kies originalajn parolojn verkis R. Vincy kaj muzikon Francis Lopez.
|
I L' inspiro por poeto veraTroviĝas ĉie en Natur': Por Kaloĉsay, en ĉio tera; Por Baghy, en la homo nur... Por Peneter: amora sporto; Por William Auld: vivkarusel'; Por John Francis: la kosma sorto, Kaj Raymond Schwartz: la vinbotel'. Konvenas pri afer' amata Ĝin kanti eĉ ĝis hiperbol'... Do en poemo delikata Mi kantos nun pri l' fazeol'! II Dum nokt' ankoraŭ tagon limas,Ĉe l' frua kanto de l' kukol', Matene kio pli sublimas Ol la semad' de fazeol'? Kaj iam sub la venta zumo, Kvazaŭ diablo el skatol', Al nia suno, al la lumo, Stariĝas nun la fazeol'! Printempe brilas floro roza... Somere jen papav-korol'... Sed jen spektaklo grandioza, Ĉu ne? floriĝ' de fazeol'! III Kaj poste dum la sun' potencas,Genue, kun klinita kol', Kampuloj kvazaŭ riverencas Por rikoltad' de l' fazeol'. Sed ĉi kurbiĝoj hipokritaj Kondamnis ĝin al kaserol'... Kun timian', laŭ leĝoj ritaj, Jam bolu nun la fazeol', Por ke ĉe sia lasta horo Ĝi flanku al ŝafid-skapol'... Kaj ĉiam ploras mia koro Pro tiu fin' de l' fazeol'! |
