Enkomputiligis Don HARLOW
Megalomanio |
---|
Kiel vi ĉiuj estas ege etaj kaj mian gravon tute ne komprenas! Kiel engrundaj vermoj tervegetaj vi sensignifan vivon post vi trenas. Se mi nur volus, ege vi ekmirus, kion kapablas mia personeco! Lude sukcesojn ĉiajn mi akirus, havas talenton mi de ĉia speco Miaj ideoj turas ja gigante inter pigmea via pensmaĉado. Mi pri enormaj aloj meditante al via pen' rigardas kun malŝato. Jen, ili ĉiuj certe buŝaperte al mi rigardas streĉe kun admiro. Ĉiujn neglektas mi, ĉar tempoperde, pri bagatel' sin ne okupu viro. |
4 - 4 - 55 |
Komplekso de malplivaloro |
---|
Kio mi estas? Nulo! Paŝas mi kiel somnambulo tra mia vivo misrezulta. homo sentaŭga, stulta. Mi malfacil-akuŝe ĉion komencas, finas fuŝe. Al mi gluiĝas jam laŭ leĝo ĉiu misŝanco-peĉo. Certe min ironie celas grimaco moka tie, kaj oni certe pri mi ridas, dum en l' angul' mi sidas. Ke agas mi mallerte tion rimarkas ĉiuj certe. Mi eĉ ne provos tiun taskon, ĉar spertos mi fiaskon. Mi estas sentalenta kaj senkapabla kaj mokenda, mi malaplombu nur en fono, mi senvalora homo. |
27 - 4 - 55 |
La sanmensulo |
---|
Li sane taksas la aferojn. Jen lia saĝa aksiom': "Atentu tuton kaj la erojn, kaj restu ĉiam sobra hom'; singarde dozu vian senton, por ne konflikti kun la viv', aldonu ĉiam la prudenton, ne dronos vi en trosentiv', zorgu pri dormo kaj digesto, pri korpa fart' kaj mens-kviet'. miksu aplombon al modesto kaj moderecon al impet'." Li, por ne riski, Dion kredas, prefere iom kun rezerv', Al la danĝer' li ĉiam cedas, sagace lernas el observ'. En ora mezo li sin tenas sen fanatik' por kio ajn, li iom ruzas, iom penas kaj ne maltrafas lin la gajn'. Li ne suferas pro komplekso de propra eto aŭ grandeg', kun rekta dors' aŭ spina flekso supozas vivi li sen pek'. |
5 - 5 - 55 |