Enkomputiligis Don HARLOW
Nuboj kuras, nuboj ŝvelas, La lunserpo migras kaŝe, Densajn flokojn vento pelas, Neĝo lumas nur kelkpaŝe. Tranĉas virgan neĝon sledo Tintetante: tin-tin-tin. Sur senvoja voj' obsedo De angoro premas nin. "Plue, he!" -- "Sinjor', ne eble! Lacas la ĉeval' pro streĉo." Mi ne vidas: surpalpebre Tranĉas vento, tranĉas neĝo. Vento kreskas, neĝo flugas, Vojo mankas en nebul', Malicege miskondukas Nin diablo-petolul'! Ĝi malfermas buŝon aĉan, Nin alkraĉas, sible sputa, La ĉevalon timsovaĝan Puŝas al la kavo kruta. Jen, ĝi kreskas, vojmontrile Staras, ĝiras dum minut', Ekfajreras fulmobrile, Solvas sin en neĝoŝut'. Nuboj kuras, nuboj ŝvelas, La lunserpo migras kaŝe, Densajn flokojn vento pelas, Nego lumas nur kelkpaŝe. Stop! Ni haltis. Tint' ne sonas. Ni ne vojos plu sen dub'. Kio tie nin spionas? Arbotrunk'? Aŭ eble lup'? Nego ŝtormas, vento batas, La ĉevaloj ronkas time. Jen -- ĝi ree tie gvatas Ardokule, tre proksime. La ĉevaloj jam kuregas, Viglas tinto: tin-tin-tin. Ho, la gnomoj svarme gregas Tie, sur monteta spin'! Hidaj gnomoj, greg' centforma En la svaga lumo luna Turnas sin en svarmo morna Kiel foliaĵ' aŭtuna. Blekas kun frenez' obstina Vean kanton tiu hord', Ĉu por nupto sorĉistina, Aŭ pro morto de kobold'? Nuboj kuras, nuboj ŝvelas, La lunserpo migras kaŝe, Densajn flokojn vento pelas, Nego lumas nur kelkpaŝe. La diabloj en taĉmentoj Flugas supren -- kia ĥor'! Hurloj, kriĉoj kaj lamentoj Tranĉas fendon en la kor'. |