Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
En kvieto, duonlume Sub la alta branĉtegmento, Sorbu nia am' konsume La profundon de l' silento. Ni ekstaze fandu korojn, Sensojn kaj animojn niajn Inter svagajn ĉi langvorojn Arbutujajn kaj piniajn. Duonfermu la palpehrojn, Al la brust' la brakojn metu, Kaj el koro, jam sen febroj, Ĉian volon nun forĵetu. Ni nin lasu al obsedoj De l' zefiro, kiu milde Lulas je viaj piedoj Rufan herbon ondobilde. Kaj, dum de l' kverkar' vespero Sinkos en solena fala, Voĉ' de nia malespero, Kantos ia najtingalo. |