Enkomputiligis Don HARLOW |
En la aŭditori' kelkfoje post finanonco de l' lekci', dum oni bruas vivoĝoje, en kor' doloron sentas mi. Enpense al la monto nur el la fenestro mi rigardas, folioj tie flagre ardas kaj glitas teren kun susur'. Vekiĝas tagoj en memor', jam forglitintaj en silento, aŭtunojn kelkajn kun ĝojsento revokas ĝue mia kor' ... Ho sorto, via amtener' je vivoforto ne avaris. Mi dankas eĉ pro la sever' ĉar ĝuste ĝi min homo faris. |