Enkomputiligis Don HARLOW |
Por mi ekbrilas hele la aŭror' ĉe l' vid' de la hararo or-radia; Pro vejnoblu' sur via man' grncia mi pie ekgenuas kun dolor'. Se ŝvebas, kvazaŭ papili' de l' flor', ridet' de neĝpapava buŝo via, kaj vualiĝas vang' melankolia, mi scias: ploras am' en mia kor'. Se via nigra robtrenaĵ' serpente vidigas langon rozan de l' subŝtof', mi kontraŭ tento sentas min sen pov': post la skarabenigraj ŝuoj iros laŭ plej danĝeraj vojoj mi ĝojsente, kaj plu returne iri ne deziros. |