Enkomputiligis Don HARLOW |
Palaj flugiloj lacaj de mia penso, tiam ne povis vi ripozi, ĉar sube vastis la dolorabismoj senlimaj gape. Nun vi, flugiloj lacaj, vin fermu kaj deklinu vian vojon, kiel sin fermas dolĉe je vespero palpebroj de infano, aŭ manoj por preĝado, ĉar, kie ajn vi haltos, paco regas. |