Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
En tiu klaso, kie mi preparas por la estonto ardaniman junon, skeleto alta, nuda, blanka staras kaj en skatol' evitas polvopunon. Ho! dispolviĝi en nenion bonas, post la tempestrapida vivokrozo! Vin por la studo la lernant' bezonas kaj vin senigas do je tombripozo. Mi vin rigardas sciencistokule de la blankkalka verto ĝis la plando kaj timas vidi el la ostoj rule elrampi vermon, grasan de la frando. De la okulaj kavoj grandkrateraj, la belon la retinoj jam ne fiksas kaj la nazostaj truoj degeneraj odoron de viol' kaj rozo miksas. La dentoj inkrustitaj en makzelo ostblanka premas unu la alian kaj mordas en sovaĝo jam sen celo kaj maĉas la nenion tragedian. Ripkrada kaj senkarna brusto plata ne sugestias pri levitaj mamoj de junulino, per beleco flata tentanta nin al entreprenaj amoj. Mi tamen vidas ian sveltan ĉarmon en la severfunebra ton' skeleta; mi eĉ imagas, ke ĝi portis karnon de junulino vigla kaj koketa! Mi vidas ŝin per mamoj arogantaj en fremdaj koraj veki mil dezirojn kaj igi, per la koksoj pendolantaj, ĵaluzi inojn kaj eksalti virojn. |
