Enkomputiligis Don HARLOW |
Damaoj mutaj velure vagas tra mia arbaraŭtuno; sukcenoflame sur mia memoro feloj, folioj flagras, kaj manoj amantaj, lamaj kolomboj, lace kun miaj jam longe dormas. En ĉiu vibro de tiu antikva nomo damaskenita je revoj, nirvana reto de araneaj karesoj timeme tremas ... Kaj tamen aŭdu! en mia intimo kiel seneĥe sole ĝi sonas! |