Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
Estas multo mirinda, sed nenio ja ol la hom' pli mirindas, ĉar li tra la maro grizbukla navigas en ŝtormo de sudo sur ondoj abismaj, kaj Gean mem ne cedantan al altaj dioj, ŝin la neelĉerpeblan, eternan, jar-al-jare per sia soko ŝanceliĝanta, ĉevale tirata, molestas. El gento facila de birdoj predon por si akiras, sovaĝan bestopopolon, el maro salakva la rasojn per sterno de retoj kaptas la homo sagaca. Ruze la bestojn de valo kaj altoj al si subigis, al la ĉevalo de kolo harara, al la taŭro tenaca de montoj la jugon nuke li metis. Kaj la parolon kaj la penson kun vento rivalan kaj la leĝaron li lernas, urbregulantan. Sur rok' neloĝebla veteron de frosto, de pluv' suferiga li lertas eviti, kaj senhelpa ne restas pri ajno futura, nur de la marto li fuĝi ne povas, sed por malsano fatala li kreas kuracorimedon ... |
