Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
Ĉi longa tag' finiĝis per unu flava luno, kiu leviĝas mole inter la poplaj trunkoj, dum ŝvebas tra l' aero, ŝarĝita de l' parfumo, l' odor' de akvo dorma inter humidaj junkoj. Ĉu kredis ni, dum ambaŭ sub l' arda suno tretis la grundon ruĝkoloran kaj stoplojn vunde spitajn; ĉu kredis ni, dum niaj piedoj tere metis siajn paŝaĵojn kvazaŭ ere sango enpremitajn; Ĉu kredis ni, dum amo brulegis, alte flama, en niaj koroj veaj de ŝiro sen espero; ĉu kredis ni, dum en ni mortiĝis fajr' iama, ke mildos ĝia cindro al nia vivvespero, kaj ke ĉi aspra tago svenanta je l' parfumo de l' akvo, kiu sonĝas inter humidaj junkoj, finiĝos moltrankvile per tiu flava luno, kiu leviĝas ronda inter la poplaj trunkoj? |
