Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
Ho kiom povas daŭri ĉi longa sunsubiro? Animo mia tremas en demando. Adiaŭ, sun' de l' mondo hezite karesanta sur pala mar-surfaco la boaton perdiĝintan en ĝia senmezuro, la boateton blankan en lazuro: entenas ĝi la tutan amon de tri estaĵoj feliĉaj esti kune, almenaŭ kiom daŭros vesperiĝo. Sub ĝia ruĝa kilo, mutas netravidebla profundaĵo, embuskas nokto el akvo senluma. Kaj ni, triopa kuno, senvorte ni lulataj en milda sorĉo de la lasta suno: unu el ni infanan ĝojon havas; dua, mordadon surdan de l' malsano; kaj mi torturan konscion senhelpan, ke ankaŭ tiu ĉi longa krepusko baldaŭ finiĝos. |
