Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
Tra ĉieloj fajrantaj, tra maltrankvilaj maroj, tra filiko-arbaroj gigantaj, el rideto de freŝa mondo nova venis la verda torĉo, sorĉo mistera, promes' espera de viv' estonta, de unu al alia kreitaĵo ĝis vi, infano. Vi, en kies rigardo brilas la pala oro de malfrua somero, ho, vi, glora portanto de l' verda torĉo lumiganta vivojn dum stafetad' eterna, resumas en vi finiĝintajn epokojn, naŭtilojn kaj likenojn, kaj varmajn lafo-rokojn, kaj glaciar-ebenojn; centrigas en vi la prasimplecon kaj stelajn estontojn, kiam el ruinar' de l' putra mondo ankoraŭfoje saviĝos, semo por novaj vivoj, l' eterna verda torĉo sur sablo-eron de nova planedo. |
