Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
Travadas nun per glim' humila la nokton viaj pupilsteloj ĉe l' vekto de la ŝultroj pendas molpeze disaj, la ĝemeloj de l' busto, ĉi pesil' gracila, kaj kvazaŭ el amfor' verŝante la fridan lakton de l' femuro, silentan manon vi etendas, dum freŝan ombron sorbas lante soife via lippurpuro. Post rando de la nubtapiŝoj embuskas la sagist' abstina. Vin, Virga, vane li atendas: ĉe la piedoj, paraj fiŝoj, orbrilas ligĉenet' obstina. |
