Enkomputiligis Don HARLOW |
Ne plu timo pri manko de laboro, ne plu sur frunto maljunigaj krispoj ... Kio, do, kio? Eble la memoro rutina, ke salajro ne sufiĉas? Edzin' baraktas ĉe la spezo-listoj, kaj eĉ infanaj revoj ne tre riĉas ... Ne multon petas vi: miraklo-vorton kiu montrilojn de horloĝo ŝovu antaŭen, al esper' pri bona sorto, al io bela en estonto iam, por ke la vivo per espero novu ... Dume, sub la hararo, griza ĉiam pro polvo, kirlas pensoj koro-premaj, ĉar vi ne havas, kion vi kreadas por aliuloj pli ol vi frandemaj: domon, ho, domon vian! Pensoj vadas tra l' kot' betona al neebla revo de eta dom', kaj ĝardeneton kradas ... Sed dronas en beton' la sonĝo-mevo. |